Onder de stalen blik van Neptunus

Ik Wil Nummer Negen...Negen!

En probeer Melinda maar eens iets te weigeren... Zo kwam het dat we tijdens de eerste les van meneer Herroelen de Marnixplaats voor een semester als werkomgeving toegewezen kregen.

‘Oh nee’, de Marnixplaats, ocharme!’, was de eerste reactie van Kim Diels, een rasechte Antwerpse. De toon was meteen gezet. Toch probeerden we als goede journalisten onze objectieve houding te bewaren tot we het plein eenmaal met eigen ogen gezien hadden. Want trouwens, zeg nu zelf, wie houdt er eigenlijk rekening met de mening van Kim? (‘Haha, cabaret…’).

Toch moesten we haar aanvankelijk voor een deel gelijk geven. Vanuit het vuile raampje van de tram was de Marnixplaats niets meer en niets minder dan een rustige rotonde met een reusachtig standbeeld van de mythische zeegod Neptunus. Op het eerste zicht een redelijk saaie achterbuurt van het anders toch zo bruisende Antwerpen. Maar zoals geweten, kan schijn soms mateloos bedriegen. Want, waar de Marnixplaats eerst gewoon een samenkomst van acht verschillende straten en tramsporen leek, bleek het ook een smeltkroes van culturen te zijn. Een toonbeeld van de multiculturele samenleving, waar zoveel mensen tegenwoordig de mond van vol hebben. Op een doorsnede van nog geen honderd meter ontdekten we talrijke restaurants, cafés en winkels, die niet alleen de vergane glorie van het Antwerpen uit de jaren ’60 weerspiegelden, maar die ons ook deden beseffen dat we nu wel degelijk in de 21^ste eeuw zijn beland.

Een mooi voorbeeld hiervan vonden we in de Tolstraat, één van de acht straten die op de Marnixplaats uitkomen. Aan de ene kant troffen we een ouderwetse, Vlaamse meubelwinkel aan, compleet met acacia’s in de etalage. Aan de andere kant daarentegen, bevond zich een exotisch, Arabisch koffiehuis, met kronkelende opschriften op de ramen. Ook de mensen die we tegenkwamen bevestigden dit beeld: een Marokkaanse man die de weg vraagt, een chique dame in bontjas, een Aziatische vrouw op weg naar een restaurant...

Een zo compleet mogelijk beeld van het leven in de buurt van de Marnixplaats geven wordt dus moeilijk, maar biedt tegelijk een uitdaging. Want zal onze eerste indruk overeenstemmen met de werkelijkheid? Wat gebeurt er écht onder de stalen blik van Neptunus? Een ding staat vast: het wordt een boeiende zoektocht, in een authentieke, maar tegelijk kosmopolitische Antwerpse wijk. Acht straten, één zeegod en drie journalisten in spé, Marnixplaats, let’s play!