We hebben de tram genomen naar de Marnixplaats. Vanuit de tram leek het plein me niet echt boeiend, zelf lelijk! De Marnixplaats is namelijk geen plein zoals de Groenplaats of De Grote Markt. Het is gewoon een rotonde met een standbeeld erop en een omheining errond. Je kan er zelfs niet op! Het leek me ook heel ongezellig aangezien het een samenkomst is van verschillende grote straten, wat voor veel verkeer zorgt.
Wanneer we afgestapt waren, bleek al snel dat de omgeving rond het plein eigenlijk best wel boeiend is. Het is een buurt waar veel kunst onder verschillende vormen bijeenkomt. Het Raamtheater, het Museum voor Schone Kunsten in de verte, oude boekenwinkeltjes, kunstgallerijen en nog veel meer kunstvormen bevonden zich in de nabije omgeving van het plein. Daar viel wel iets mee te doen, werd al gauw de conclusie. Na de omgeving verkend te hebben, kwamen we dan uiteindelijk op het plein zelf terecht. Een enorm standbeeld, waar een mooi verhaal aan vasthangt, is eigenlijk het opvallendste element. Op het eerste zicht lijkt het "slechts een standbeeld". Maar als je het in detail bekijkt is het echt een enorm mooi standbeeld, reuzegroot.
Wat me ook opviel aan het plein en haar omgeving, was de sfeer die er heerste. Met sfeer bedoel ik dan niet ambiance, maar eerder een rustgevende sfeer. Dat is wel vreemd, als je bedenkt dat het toch een vrij druk bezocht plein is. En toch hangt er iets melancholisch over het plein, iets dat mij alvast rust bezorgt. Ik voelde me er vrij snel thuis. Ook de verschillende culturen die er samenkwamen viel me op. Dat ervaar ik alvast als een positieve eigenschap, aangezien ik wel van verscheidenheid hou.
Algemene conclusie: Ondanks de vooroordelen, ben ik er zeker van dat er iets te maken valt van de Marnixplaats. Ik kijk er alvast naar uit om terug te keren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten