Recensie: Fiskebar

Hieronder kunnen jullie een recensie van het visrestaurant Fiskebar lezen dat op 31 maart in De Morgen verscheen . Binnenkort volgt er nog een eigen recensie, maar ons budget is nu eenmaal niet groot genoeg om elk restaurantje op de Marnixplaats uit te proberen hé ;-).

------------------------------------------------------------------------------------------------

De naam is Fiskebar. Het klinkt Scandinavisch, en het klinkt als vis. Twee keer goed. Het is een pas geopend visrestaurant op het Antwerpse Zuid, zonder franje, maar al met een vast cliënteel. De zachte prijzen zullen daar zeker niet vreemd aan zijn. Buiten valt er kille sneeuwregen. Binnen zijn bijna alle tafels bezet met jong volk en kinderen. Er heerst een gezellige middagdrukte, de sfeer is nonchalant. Je ruikt de open keuken, daarmee is meteen het zwaktste punt aangeraakt. Een grote blonde Viking zien we niet aan het fornuis staan, de kok van vandaag doet qua uiterlijk eerder oosters aan. De chef-eigenaar is evenwel een Deen, Nikolaj Kovdal, die onder meer in Japan heeft gewerkt en daar de kunst van sushi en sashimi onder de knie kreeg.

Aan de inrichting hebben de eigenaars zich niet blauw betaald. Koele tegels aan de muur en op de vloer, een allegaartje van stoelen, houten banken langs de muur met kussentjes om de pijn te verzachten. Op de eenvoudige tafels liggen placemats en papieren servetten.

Rondom ons zien we vooral de dagschotel aandragen. Voor 7,5 euro krijg je vandaag huisgemaakte fishsticks met sla en gebakken aardappelen. Zo lusten ook de kinderen wel vis. Bovendien kunnen ze ongehinderd rondlopen op hun Converseschoentjes, ze moeten hier niet stijf rechtop blijven zitten.

De vriendelijke gastvrouw brengt ons een glas witte huiswijn (2 euro) en een fles water, vers gesneden stokbrood met lookboter, en geeft ons de tijd om onze keuze te maken. Hoog op twee muren zijn schoolborden aangebracht, het ene met de wijnen, het andere met de gerechten. In de toog aan de open keuken liggen de vissen op ijs te wachten om te worden klaargemaakt. Je kunt een vissoort kiezen (van dorade tot sardientjes) die a la plancha wordt klaargemaakt. Er is een reeks voorgerechten, waaronder natuurlijk sashimi en sushi, enkele dagsuggesties, waaronder een mediterraan pastagerecht voor vegetariërs, en specialiteiten.

Huisgemaakte garnaalkroketten zijn altijd een goede graadmeter. Maar ik wil daarna graag de dagschotel proeven, en dat lijkt me wat te veel gefrituur. Of makreel, ja, goed voor de cholesterol, zo'n vette vis. Maar ook de dorade ziet er aantrekkelijk uit. Mijn vriendin heeft trek in gegrilde tonijn, maar na al dat geaarzel gooien we radicaal onze plannen om en worden het gegrilde mosselen en zeebaars voor mij, garnaalkroketten en Indiase curry met dorade voor haar.

We hebben uitgehongerd het mandje brood aangevallen, en dat wordt ongevraagd bijgevuld, attent. Naarmate de kinderen vertrekken, wordt het stiller in huis en luisteren we naar aangename jazzy muziek. Hier komen de voorgerechten. Voor mij staat een heet diep bord met een mooie portie grote mosselen in de schelp (5,5 euro). Ze hebben zich op de grill geopend en bewaren zo hun zoetzilte smaak. Het vocht ervan mengt zich onder in het bord met wat gesmolten lookboter en peterselie. Lekker! Aan de overkant liggen twee garnaalkroketten van Obelixformaat (7,5 euro) met sla. De korst is nogal dik, de kok heeft op veilig gespeeld tegen het openbarsten, de vulling lekker, hoewel mijn vriendin na een tijdje toch wat bloem ontwaart.

De witte huiswijn vinden we maar slap, dus vragen we wat er aan beters verkrijgbaar is per glas. Voor 3 euro kunnen we een Spaanse rueda hebben, voor sancerre of pouilly fumé moet het dubbele neergeteld. De pouilly fumé die we kiezen, komt in een groter en fijner wijnglas, en maakt ons gelukkiger dan de huiswijn.

Als hoofdgerecht komt er voor mij een hele zeebaars (13,5 euro) zuiver geroosterd, met groene sla, schijfjes tomaat, gebakken aardappeltjes met rozemarijn en een potje mayonaise met kruiden, dat ik vrijwel onaangeroerd laat. Niet omdat het niet lekker zou zijn, maar omdat de vis, in al zijn eenvoud klaargemaakt, het verdient onopgesmukt te worden gegeten. Mijn vriendin drukt tot drie keer toe haar tevredenheid uit over de Indiase curry (15,5 euro), die niet is zoals ze hem verwachtte, maar wel erg lekker. Een fors stuk dorade ligt op de fijne currysaus, een kommetje witte rijst komt apart.

Het is na tweeën, en we zijn de laatste gasten. Tot er opnieuw twee ploegen eters binnenkomen, je kunt hier namelijk ook snel een dagschotel of wat mosselen met een glas bier gebruiken. Ook al nemen we geen koffie of nagerecht meer, toch verschijnt er een schaaltje met amandelmakarons en twee chocolaatjes op tafel. Ook vriendelijk.

Fiskebar is een restaurant dat het karakter van het Antwerpse Zuid weerspiegelt: goede kwaliteit van de basisproducten, gekoppeld aan een sympathieke ongedwongenheid die geen synoniem is van slordige service, iets wat in duurdere zaken weleens wordt verward.