Stand van zaken!

Hier ben ik nog even met de stand van zaken. Met andere woorden: hoe staan we ervoor? Het antwoord: redelijk goed. We moeten natuurlijk rekening houden met onvoorziene omstandigheden die zoals geweten altijd voor zullen vallen. Murphy's law is op ons echt wel van toepassing. Zo gingen we vorige maandag filmen op ons Marnixplaatsje. Mooi zonnetje, geen zuchtje wind en heerlijke beelden van mensen die op terrasjes zitten. Dat was de bedoeling. Ook zouden we achtergrondgeluiden opnemen en enkele quotes afnemen van voorbijgangers. Wij dus met pak en zak naar ons pleintje en daar aangekomen moest de machinerie opgestart worden. Melinda ging het gevecht aan met de SolidState en Leslie & ondergetekende met de camera. Helaas weigerde de camera dienst en gaf ook de SolidState forfait. Maar, kijk, zoals Johan Cruijff het al verwoordde: Elk nadeel heb z'n voordeel.

Want een camera blijkt als een magneet op mensen te werken. Terwijl wij met onze beperkte technologische kennis de camera aan de praat probeerden te krijgen, kregen we het gezelschap van Rachid, een marrokkaanse jongeman die sinds kort in Hoboken woont, maar daarvoor heel zijn leven op de Marnixplaats heeft gewoond. Ook nu keert hij nog regelmatig terug. Hij houdt van de mensen op de Marnixplaats, de sfeer en het multiculturele. 'We moeten leren van elkaar, we wonen toch allemaal samen'. Wijze woorden waaraan we zeker nog zullen terugdenken. Maar we wijken af. Rachid vraagt ons dus wat er aan de hand is, waarop we schaapachtig uitleggen dat wij (professionele journalisten hum hum) onze camera niet aan de praat krijgen. Meteen daarop loopt Rachid een winkeltje binnen en komt terug met Luc, een oudere man die al 40 jaar op de Marnixplaats woont en werkt.

Jammer genoeg kreeg ook Luc onze camera niet aan de praat, maar er bleek toch een heel verhaal achter hem schuil te gaan. Een rasechte, Antwerpse verteller en bovendien dé uitgelezen persoon om over de Marnixplaats te vertellen. Maar daarmee waren onze cameraproblemen nog niet opgelost natuurlijk. Dus nam Rachid ons mee naar een winkeltje verderop en nog geen twee minuten later was ons probleem opgelost. (Een verkeerd knopje ingedrukt...). Ondertussen had ook Melinda de SolidState aan de praat gekregen en konden we dus beginnen.

Leslie maakte eerste verkennende beelden van het plein en Melinda & ondergetekende gingen praten met Luc. Hij vertelde ons in gezellig Antwerps de geschiedenis van de Marnixplaats en de problemen die er nu zijn met de renovatie. Al snel waren we een uur verder en was het tijd om Leslie te gaan helpen met filmen. Maar ondertussen hadden we wel een ideale gesprekspartner voor onze opdracht van radio gevonden. En meteen ook een invalshoek voor die opdracht: de renovatie van het Marnixplein: lust of last?

We maakten nog enkele beelden van de Jazz Studio, namen afscheid van Rachid en keerden terug naar school. Het was een bijzonder productieve dag, waarvan we meer geleerd hebben dan op internet rond te kijken. Nu blijkt dat je eigenlijk niet op zoek moet gaan naar een goed verhaal, het verhaal komt wel naar jou als je ervoor openstaat. Of was dit maar beginnersgeluk? We zullen zien...